Προτάσεις

Mε τον κίνδυνο να θεωρηθώ αιρετικός, δηλώνω πως κατά τη γνώμη μου δεν ισχύει η κοινή πεποίθηση ότι «στη Θεσσαλονίκη τρως καλά».

Πρώτον, διότι κάθε γενικός αφορισμός συνήθως ατυχεί όταν κάποιος προσπαθεί να τον εξειδικεύσει και, δεύτερον, γιατί οι θρύλοι που συνέθεσαν αυτόν το μύθο (το «Ολυμπος Νάουσα» και ο συχωρεμένος ο Κρικέλλας) εξέλιπαν μαζί με, τη μεγαλωμένη με τα «φλοκάκια», γενιά των παλαιών και πραγματικά γευστικά ευαισθητοποιημένων Θεσσαλονικέων.


Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι η γοητευτικότατη αυτή πόλη δεν έχει τα δικά της γαστρονομικά θάματα, αλλά και πολλές νέες ενδιαφέρουσες προσπάθειες όπως αυτή του «Ya Mas», που μετράει μόλις πέντε μήνες ζωής. Βρίσκεται στην πολύβουη «παραλία», λίγο μετά την Πλατεία Αριστοτέλους, γι' αυτό και συνδυάζει καφέ, τσιπουράδικο, εστιατόριο και χώρο εκδηλώσεων. Αυτό γίνεται με μια ιδιαίτερα ευχάριστη και προσεγμένη αρχιτεκτονική• εντυπωσιάζει ο ισόγειος χώρος οινογνωσίας-εκδηλώσεων, οι τοίχοι του οποίου είναι καλυμμένοι από φιάλες κρασιού οργανωμένες ανά παραγωγό.

Η ιδιαιτερότητα του «Ya Mas» είναι ότι το μενού αλλά η γενικότερη προπόνηση της ομάδας της κουζίνας έχει τη σφραγίδα του Λευτέρη Λαζάρου. Το «Ya Mas» έχει διακριτούς χώρους -έναν για ψάρι και έναν για κρέας- με χωριστές κάρτες, ενώ υπάρχει η δυνατότητα να τσαλαβουτήσει κανείς και στους δύο καταλόγους. Ο ψαροκατάλογος έχει έντονα το άρωμα του «Βαρούλκου», ορισμένα από τα πιάτα του οποίου έχει διδάξει αυτούσια ο κύριος Λαζάρου στην μπριγάδα του «Ya Mas».

Ξεκινήσαμε με σαλάτα με διάφορα μυρωδικά, πολλά από τα οποία μπορούσε να δει κανείς και σε μικρά γλαστράκια στον τοίχο. Ηταν ισορροπημένη, σωστά αρτυσμένη και νόστιμη, αλλά θα μπορούσε να ήταν λίγο πιο φρεσκοκομμένη. Συνεχίσαμε με μαριναρισμένο λαβράκι (καλό), σαλάτα με καπνιστό χέλι (πλέον του δέοντος όξινη), ρεγγοσαλάτα (λύσσα), κριθαράκι με κυδώνια (πολύ καλό - τα κυδώνια κρατάγανε λίγο), ριζότο με μελάνι σουπιάς (καλοφτιαγμένο) και το γνωστό καλαμάρι πέστο σε μια φωλιά από τρίψιλες τηγανητές πατάτες που είναι και το πιάτο που, μαζί με την πεσκανδρίτσα (δεν είναι η εποχή της), καθιέρωσε τον κύριο Λαζάρου.

Αυτό που πράγματι με ενθουσίασε ήταν ο κατάλογος κρασιών που περιλάμβανε και ετικέτες από μοναδικούς και άξιους παραγωγούς, οι οποίοι όμως δεν εκτιμώνται όσο θα έπρεπε επειδή δεν κάνουν τον απαραίτητο μαρκετίστικο θόρυβο (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο κ. Παρπαρούσης). Οι επιλογές που περιλαμβάνει από τον ελληνικό αμπελώνα είναι πραγματικά εύστοχες και δείχνουν μια βαθιά γνώση που έχει τη δύναμη να βλέπει πέρα από την εκάστοτε οινική «μόδα». Εξαιρετικά επίσης ήταν τα γλυκά, από τα οποία δοκιμάσαμε μους από τζίντζερ με ζελέ λάιμ ή ελληνιστί αφράτη κρέμα από πιπερόριζα με ζελέ γλυκολέμονο (άψογη), μαρέγκα με μους μαστίχας και τριμμένο φιστίκι (πολύ νόστιμη, παρά τη χαλαρότητα της κρέμας) και μια μους καφέ με λουκούμι τριαντάφυλλο (μην το ψάξετε - είναι υγροποιημένο και περιβάλλει τη μους).

Παρά την αναπόφευκτη σύγκριση που θα κάνουν οι θαμώνες του «Βαρούλκου», το «Ya Mas» αντέχει στην κριτική. Είναι βέβαιο ότι οι μυημένοι θα εντοπίσουν διαφορές και μικρά παραπτώματα στα πιάτα, τα οποία όμως θα συγχωρήσουν εύκολα. Γιατί το «Ya Mas», που αυτοσυστήνεται ως σύγχρονο ουζερί, είναι γενικώς πιο «χαλαρό» μαγαζί, προσιτό οικονομικά και κυρίως με ευχάριστη ατμόσφαιρα και πρόθυμη, φιλική εξυπηρέτηση. Σε αυτά προστίθεται η μαγική θέα του λιμανιού και του Θερμαϊκού από το μπαλκόνι του πρώτου ορόφου (πολύ πιο ήσυχο απ' ό,τι θα περίμενε κανείς), η οποία οπωσδήποτε συμβάλλει στη συνολική εμπειρία. Το «Ya Mas» αποτελεί μια πολύ καλή άφιξη που ξεφεύγει από τα «βαριά τηγάνια» της βόρειας γαστρονομίας.

Ya Mas

Λεωφόρος Νίκης 15,

Θεσσαλονίκη, 2310- 253 097

Τιμή: 30 - 40 ευρώ

(με το κρασί)

Πηγή: kathimerini