Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

BAR - RESTAURANT

7:43 π.μ. | Αναρτήθηκε από Unknown | Επεξεργασία ανάρτησης

T: Ευφορική απλότητα στο Γκάζι 




Tο πρώτο που σου κάνει εντύπωση στο Τ είναι το πώς στην καρδιά του Γκαζοχωρίου ένα εστιατόριο μπορεί να είναι τόσο «ήσυχο». Ακριβώς ένα στενό πίσω από την πασαρέλα της οδού Περσεφόνης, με τα μπαρ, τα καφέ, τις νεοταβέρνες, τη βουή από τον σταθμό του Κεραμεικού και τα αυτοκίνητα που περνούν ξυστά απ' το πιρούνι σου· κι όμως, με το που θα σε οδηγήσουν στο τραπέζι, έχεις την αίσθηση ότι ένα ήρεμο δείπνο σε περιμένει.

Πήγαμε στο «Τ», το οποίο συστήνεται ως ρεστοράν-μπαρ, βράδυ Τετάρτης. Οχι πως έχει πια καμία διαφορά αν θα πας στο Γκάζι καθημερινή ή Σαββατοκύριακο. Η περιοχή είναι το αδιαφιλονίκητο hype της νύχτας. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που αναρωτιέται κανείς αν η καλοκαιρινή αγαπημένη των κατοίκων της πρωτεύουσας, η παραλιακή, έγινε πρώην.
Με το που βολευτήκαμε στο τραπέζι μας, δύο ποτήρια δροσερής ροζέ σαμπάνιας έγιναν ιδανικό καλωσόρισμα από το ευγενέστατο προσωπικό. «Ξεδιψάσαμε» και αρχίσαμε την ανάγνωση του καταλόγου.
Εξι πρώτα πιάτα, δύο ενδιάμεσα και έξι κυρίως είναι οι επιλογές που έχει κανείς - γι' αυτή την περίοδο, καθώς αλλάζουν κάθε τόσο ανάλογα με την εποχή. Ξεκινήσαμε με τάρτα με σπαράγγι, ντοματίνι, παρμεζάνα και μικρή πράσινη σαλάτα, και με τριλογία με κατσικίσιο τυρί και σαλάτα κους κους. Υπέροχα και τα δύο. Με πολύ καλές πρώτες ύλες και απλότητα στην παρασκευή τους. Για κυρίως, προτιμήσαμε τα δύο «ψαρικά» του «Τ»: γλώσσα στον ατμό με μυρωδικά και ψητό φιλέτο σολομού με πικάντικη ασιατική σάλτσα και ασπρόμαυρο ρύζι. Εμπνευσμένα πιάτα, με το σολομό να απογειώνεται από την όσο χρειαζόταν πικάντικη σάλτσα και τη γλώσσα να ενισχύεται αρωματικά από τα μυρωδικά που τη συνόδευαν. Το δείπνο ολοκληρώθηκε με ένα επιπλέον ενοχικό φορτίο: μια απολαυστική black forest με παγωτό βανίλια.
Το «Τ» μάς άφησε πολύ καλές γευστικές εντυπώσεις. Προσέχει την κουζίνα και τους πελάτες του. Ποιο είναι το μειονέκτημά του; Οι «τσιμπημένες» τιμές. Για όλα αυτά που δοκιμάσαμε και για ένα μπουκάλι ελληνικό Merlot πληρώσαμε 130 ευρώ. Αν το «Τ» βρει έναν τρόπο να ελαφρύνει λίγο το κόστος για ένα ζευγάρι που θέλει να χαρεί ένα νόστιμο δείπνο σε ένα πολιτισμένο και καλόγουστο περιβάλλον, θα γίνει γαστρονομικό trademark του Γκαζιού.
T
Τριπτολέμου 43 και Ορφέως,
Γκάζι, τηλ.: 210-34.52.052.
Τιμή: 45 - 55 ευρώ
Brazilian: H δεύτερη άνοιξη του Brazilian 



Hταν 1944 όταν ο Ελληνας Ευάγγελος Σαραβάνος, που είχε ζήσει πολλά χρόνια στη Βραζιλία, αποφασίζει να μυήσει τους Αθηναίους στην κουλτούρα του καφέ. Ετσι γεννιέται το Cafe Brazilian· το ιστορικό στέκι της Βουκουρεστίου, που φιλοξενούσε καθημερινά τον ανθό της ελληνικής διανόησης και τέχνης. Ελύτης, Καρούζος, Μόραλης, Φασιανός, Βακαλό, Μελίνα, Χατζιδάκις, Χατζηκυριάκος - Γκίκας, Κατράκης, Βασιλικός, Ταχτσής, όλοι τους ήταν πιστοί του θαμώνες.
Οπως και πολλοί Αθηναίοι που είχαν εθιστεί στην εξαιρετική ποιότητα του καφέ και την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.
Σχεδόν 60 χρόνια αργότερα, το 2002, με την ανακαίνιση του κτιρίου του Μετοχικού Ταμείου Στρατού κλείνει ο πρώτος κύκλος ζωής του Brazilian. Στο Citylink, το πιο «ευρωπαϊκό» τετράγωνο της πόλης, το ιστορικό καφέ δεν καταφέρνει να ξανανοίξει στο παλιό του πόστο. Η ιδιοκτησία του αλλάζει, περνάει στα χέρια του Κυριάκου Κακριδά -ενός επιχειρηματία που απέκτησε μεγάλη πείρα στον τομέα της εστίασης στο Τορόντο- και η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οπως ο Σαραβάνος, έτσι και ο Κακριδάς μόλις επιστρέφει στα πάτρια εδάφη αναλαμβάνει το Brazilian και του ξαναδίνει ζωή, αυτή τη φορά στον πεζόδρομο της Βαλαωρίτου, στο χώρο όπου στεγάζονταν για 34 χρόνια οι Πορσελάνες Προκοπίου.
Η σφραγίδα του νέου ιδιοκτήτη είναι εμφανής στον κομψό, ευχάριστο και φιλικό χώρο του ισογείου και του παταριού. Εντονη είναι και η διάθεσή του να διατηρήσει τη μνήμη του Brazilian. Ο Κακριδάς δεν ξεχνάει την ιστορία· αντίθετα, την τιμά και τη σέβεται. Στους τοίχους θα δείτε όλες τις φωτογραφίες των διάσημων πελατών που κοσμούσαν το παλιό μαγαζί. Σε ένα μεγάλο κάδρο η «Συμφωνία του Μπραζίλιαν» που έγραψε το '54 ο Ταχτσής τραβάει το βλέμμα. Το ίδιο και το επιβλητικό κρεμαστό φωτιστικό με τις σπασμένες πορσελάνες.


 Όσο για τις γευστικές αρετές, παραμένουν αναλλοίωτες. Ο εσπρέσο, ένα χαρμάνι που εισάγεται από την Αμερική, είναι το δυνατό του χαρτί. Επίσης, τα κλασικά κρουασάν, η βρετανικού τύπου πουτίγκα, η λεμονόπιτα και τα υπόλοιπα γλυκά, τα οποία βγαίνουν από το δικό τους εργαστήριο, διά χειρός του επί 14 χρόνια ζαχαροπλάστη του παλιού μαγαζιού. Οι σημερινοί πελάτες, όμως, δικηγόροι, τραπεζικοί υπάλληλοι, χρηματιστές, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, υπάλληλοι εταιρειών, έχουν περισσότερες ανάγκες. Το συνεχές ωράριο εργασίας επιβάλλει ένα μεσημεριανό διάλειμμα για ελαφρύ γεύμα. Επιλογές υπάρχουν πολλές. Σάντουιτς με φρέσκα υλικά, σπιτικές πίτες, ομελέτες, κις λορέν, πλατό τυριών και αλλαντικών, δροσερές σαλάτες και αρκετές προτάσεις ημέρας, όπως λαδερά, ζυμαρικά και κάποια πιάτα με κρέας.
Δοκιμάσαμε τραγανά φιλετάκια κοτόπουλου με γλυκόξινη σάλτσα και ψητά λαχανικά, ριγκατόνι τέσσερα τυριά και μια υπέροχη σαλάτα του Καίσαρα με παρμεζάνα και τρυφερά κομματάκια κοτόπουλο. Γενναίες μερίδες, καλά υλικά και μαγειρική τίμια και περιποιημένη από την έμπειρη μαγείρισσα του Brazilian. Για την ακριβή πιάτσα της Βαλαωρίτου, οι τιμές του Brazilian είναι λογικές, ειδικά στο φαγητό, το κόστος του οποίου μειώνεται κατά πολύ, αν παραγγείλετε delivery.
Φυσικά, κλείσαμε το γεύμα με τον εσπρέσο του Brazilian, έναν από τους καλύτερους που έχουμε δοκιμάσει στην Αθήνα, με μεστή γεύση και άρωμα.
Brazilian
Βαλαωρίτου 10
Tηλ.: 210-36.22.845
Ανοιχτά 07.30 με 22.00
Τ-Palace: Μοδάτο, νόστιμο και κεντρικότατο


Tο μπαρ-ρεστοράν T-Palace, που άνοιξε πέρυσι στο ξενοδοχείο King George, βρίσκεται πραγματικά στην καρδιά της πόλης. Η διακόσμησή του, με την υπογραφή του σκηνοθέτη Αντώνη Καλογρίδη, βασίζεται στην ποπ αισθητική με μια διάθεση σαρκασμού. Στην είσοδο σε υποδέχονται δύο τεράστια άλογα - φωτιστικά της εταιρείας ντιζάιν Moooi. Ο καλλιτέχνης Κωνσταντίνος Κακανιάς αναρωτιέται γραπτώς στον τοίχο «Are you chic enough?», ο Σκοτ Κάμπελ δηλώνει «I was very good in doing what I was told», ενώ ο Φίλιπ Σταρκ δίνει έναν αντιπολεμικό τόνο με τα ανθοδοχεία - περίστροφα που στολίζουν κάθε τραπέζι.
Το Τ-Palace είναι ανοιχτό όλες τις ώρες της ημέρας και γι' αυτό ενδείκνυται για επαγγελματικές συναντήσεις, για ελαφρύ γεύμα στο διάλειμμα από τη δουλειά ή ένα κοκτέιλ στο τέλος μιας κουραστικής μέρας. Με λίγα λόγια, δεν «κλείνει μάτι». Προσφέρει ό,τι καφέ επιθυμείτε, φρουτοσαλάτες, φρέσκους χυμούς, παγωτά, γλυκά, μιλκ σέικ, ομελέτες, πλατό αλλαντικών - τυριών και κλαμπ σάντουιτς το μεσημέρι, ενώ το βράδυ μπορείτε να επιλέξετε από μια σειρά πιάτων που βασίζονται στην ελληνική δημιουργική κουζίνα.
Είναι σαφές ότι όταν πηγαίνεις σ' ένα μπαρ-ρεστοράν Παρασκευή βράδυ, όπως κάναμε εμείς, δεν αναζητάς ένα χαλαρωτικό δείπνο. Πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ότι ο χώρος που βλέπεις μόλις διαβείς το κατώφλι, θα μεταμορφωθεί βαθμιαία, προϊούσης της βραδιάς. Αυτό καταλάβαμε, όταν προσπαθούσαμε να διαβάσουμε τον κατάλογο στην υποφωτισμένη αίθουσα χρησιμοποιώντας το φως του κινητού τηλεφώνου μας. Την ίδια στιγμή η συζήτηση της παρέας δυσκόλευε όλο και περισσότερο, όχι λόγω αντίθετων απόψεων αλλά εξαιτίας της έντασης της μουσικής.
Σε γενικές γραμμές, το φαγητό είναι αξιοπρεπές και με καλά υλικά. Δεν θα διευρύνει τους γαστρονομικούς σας ορίζοντες, άλλα δεν θα προσβάλει και τον ουρανίσκο σας. Δοκιμάσαμε δροσερή πράσινη σαλάτα με υλικά εποχής, βελουτέ ξινού τραχανά, σφολιάτα με ελληνικά τυριά σε μέλι και σουσάμι, ένα τρυφερό μοσχαράκι γάλακτος με σάλτσα κάππαρης, φρέσκια ρίγανη και πατατούλες, ένα μοσχαρίσιο φιλέτο με κρέμα λεμόνι και παρμεζάνα, ένα ελαφρύ και αρωματικό σολομό με λεμόνι, τζίντζερ και λαχανικά ατμού και το ζουμερό αμέρικαν μπέργκερ. Το χοιρινό φιλέτο με σάλτσα μαυροδάφνης ήταν το μοναδικό πιάτο που δεν στάθηκε στο ύψος της τιμής του: Ηταν στεγνό και ανέμπνευστο.
Αρκετή δουλειά χρειάζονται τα επιδόρπια. Η πάβλοβα ήταν απογοητευτική, το μιλφέιγ εντελώς επίπεδο και μόνο το μπράουνις με σοκολάτα, καρύδια και παγωτό κέρδισε τις εντυπώσεις μας. Η λίστα κρασιών έχει αρκετές επιλογές, ενώ για όσους αγαπούν τα κοκτέιλ, το T-Palace τα πάει καλά πίσω απ' το μπαρ.
Πάντως, αν επιλέξετε να το επισκεφθείτε βράδυ, να έχετε κατά νουν ότι πρόκειται πιο πολύ περί κλαμπ παρά περί ρεστοράν. Εκτός, κι αν θέλετε να ξεσκάσετε...
Τ-Palace
Ξενοδοχείο King George Palace, Β. Γεωργίου 3
210-32.22.210
Ανοιχτά έως τις 02.00 και μεσημέρι
Τιμή: 40 - 60 ευρώ
Ελαιών: Στον Ελαιώνα των Εξαρχείων



Aυτό που πρώτο θα σε εκπλήξει ανοίγοντας το μενού του Ελαιώνα είναι η διαβεβαίωση πως το λάδι που χρησιμοποιείται σε όλα τα στάδια προετοιμασίας του φαγητού -ακόμα και στο τηγάνι!- είναι πιστοποιημένο βιολογικό από το ομώνυμο Κτήμα Ελαιών που βάφτισε και το μαγαζί, καθ' ότι ο ελαιοπαραγωγός τυγχάνει αδελφικός φίλος του ιδιοκτήτη.Κατά τα άλλα, ο Ελαιών είναι ένα πολύ καλόγουστο στέκι με ποπ διάθεση στο ντεκόρ, με τους πολυελαίους του, το αστραφτερό μπαρ και τις αναπαυτικές πολύχρωμες πολυθρόνες του.
Στην καρδιά της «δικηγορικής» γειτονιάς του κέντρου, ο Ελαιών σχεδόν σχεδιάστηκε για να εξυπηρετεί τον αεικίνητο, πολυάσχολο νομικό της ευρύτερης περιοχής των Εξαρχείων. Καφές από το πρωί, μικρά γκουρμέ μεζεδάκια για μια μπίρα στο πόδι, πρωτότυπα σάντουιτς - όπως λέμε κουλουρόψωμο Θεσσαλονίκης με φιλέτο γαλοπούλας, αγγουράκι και σος γιαουρτιού με άνηθο.
Το μεσημέρι, την τιμητική τους έχουν τα έξοχα λαδερά, κάθε μέρα και με το δικό της, ιμάμ, φασολάκια, μουσακάς, λαχανοντολμάδες και παστίτσιο. Φασολάδα, ρεβίθια και φακές που σερβίρονται με φιλετάκια παστού ψαριού και τραχανάς που συνοδεύεται από σύγκλινο Μάνης ή τηγανιά.
Εδώ, το σπιτικό μαγειρευτό έρχεται να συνδυαστεί με μια διευρυμένη προσέγγιση για την πρώτη ύλη: οι πατάτες, που τηγανίζονται υπέροχα σε λεπτές ροδέλες με τη φλούδα τους, κατάγονται από το Νευροκόπι, όλα τα κρέατα και οι κιμάδες αγοράζονται καθημερινά από το Λιδωρίκι, γι' αυτό και το παϊδάκι έχει την παλιά ρουστίκ υφή του κρέατος που αντιστέκεται στο δόντι και διαθέτει μεστή νοστιμιά. Το μετσοβόνε είναι του Ιδρύματος Τοσίτσα, ο τελεμές και το μανούρι από τον Βόλο.Το δε βράδυ, το μενού φοράει κάπως τα καλά του χωρίς ακρότητες, ωστόσο, στη γραμμή του κοτόπουλου με φιστίκια κάσιους και γιαούρτι ή του κοτόπουλου με θυμάρι, λεμόνι και ελιές.
Ελαιών
Ζωοδόχου Πηγής 3
210-38.13.803 - 4 και διανομές
Τιμή: περίπου 25 ευρώ το βράδυ, 15 το μεσημέρι
Τι να παραγγείλεις: 
Yπέροχα κεφτεδάκια και πατάτες τηγανητές, παϊδάκια με ψητά λαχανικά, μπιφτέκι, χοιρινά μπριζολάκια από λαιμό, λουκάνικο κρασάτο με φέτα, μακαρόνια με κιμά, μύδια αχνιστά Θεσσαλονίκης, σούπες και το μεσημέρι τα μαγειρευτά ημέρας.

Παλιά Αγορά: Το στέκι μιας σικ γειτονιάς



Aν δεν είσαι από τα μέρη της, το σίγουρο είναι πως θα χαθείς. Και δεν θα σε νοιάξει καθόλου! Αφού η παράλογη λογική των δρόμων της Φιλοθέης θα σε οδηγήσει σε μαγικές, δροσερές αλέες, πανέμορφες βίλες του '30 και ευφάνταστες αρχιτεκτονικές εκδοχές του σύγχρονου ντιζάιν, σε ένα υποδειγματικά όμορφο προάστιο, όπου η πόλη αποκτά καμπύλες και αποβάλλει τους απάνθρωπους ρυθμούς και το βουητό της, καθώς φλερτάρει με την πλευρά του πολιτισμένου κόσμου, όπου η ζωή είναι μόνο πλούσια και γλυκιά...
Η Παλιά Αγορά με την τεράστια αυλή της είναι κάτι σαν την πλατεία του χωριού, σε μια περιοχή που απεχθάνεται τους εμπορικούς δρόμους και αρνείται πεισματικά να βάλει τον καταναλωτισμό δίπλα στην πόρτα και τις πρασιές του κήπου της.
Εδώ μαζεύονται σχεδόν αποκλειστικά οι περίοικοι, για τον πρώτο καφέ της ημέρας, για τη μεσημεριανή παύση με ένα burger ή ένα club σάντουιτς με σολομό, εδώ θα έρθουν όλοι για το ξεκοκάλισμα της κυριακάτικης εφημερίδας και εδώ θα καταλήξουν τα χαλαρά βράδια, παρέα με τους στενούς φίλους. Κοντολογίς, ο σικ κόσμος της πόλης στις ιδιωτικές του στιγμές, όταν αποποιείται τις επιταγές του λαϊφστάιλ και τις επαγγελματικές σχέσεις.
Ο Σταύρος Λυγερός, που είναι η ψυχή του μαγαζιού, τους ξέρει όλους προσωπικά. Ξέρει τις βαθύτερες ανάγκες και αυτό που ποθεί η ψυχή τους για να απεξαρτηθεί από τις κοινωνικές επιταγές: σπιτικό μαγειρευτό φαγητό τα μεσημέρια, ανάλογα με τις εποχές, γουρουνόπουλο και κόκορας κρασάτος κατά παραγγελία με ένα τηλεφώνημα, μεσογειακές γεύσεις που θα έρθουν στο σπίτι σου άμα έχεις κόσμο και δεν προλαβαίνεις να μπεις στην κουζίνα. Το βράδυ, στη δροσιά της αυλής, θα βρεις πλούσιες σαλάτες, μακαρονάδες και ψητά κρέατα που δεν θα βλάψουν τη γραμμή σου, αλλά και γιαουρτλού και γιουβετσάκι για τους μερακλήδες νοσταλγούς της παράδοσης.
Παλιά Αγορά
Κεχαγιά 26 & Μ. Ρενιέρη, Φιλοθέη
210-68.37.037
Τιμή: περίπου 30 - 40 ευρώ
Τι να παραγγείλεις:
Mαγειρευτά ημέρας, σαλάτα ψητών λαχανικών με χαλούμι, μελιτζάνα τυλιχτή σε προσούτο με μοτσαρέλα, ριζότο μετσοβόνε με μελιτζάνα, κεμπάπ γιαουρτλού, φάβα Σαντορίνης, κρητικό ντάκο, κόκορα κρασάτο, πανακότα με άρωμα μαστίχας.
Αγροτέρα: Η θεά Αρτεμις με θέα τα κουλουάρ



Tο όνομα αρχικά μπορεί να σε παραπέμψει σε κάτι ορεκτικά αγνό και βιολογικό: Αγροτέρα. Ωστόσο, το μενού στον πρόλογό του θα σε προσγειώσει σε ένα κομμάτι της ιστορίας της πόλης που ενδεχομένως να αγνοείς: εδώ απέναντι, τον 5ο (Xρυσούν) αιώνα, χτίστηκε ο ναός της Αρτέμιδος Αγροτέρας. Ακόμη και σήμερα, στις παρυφές της οδού Αρδηττού, ο προσεκτικός περαστικός θα διακρίνει τα θεμέλια του παλιού ναού.
Η Αγροτέρα, όμως, πέρα από το πρωτότυπο όνομα, διαθέτει και την πιο πρωτότυπη θέα: πάνω ακριβώς στις αθλητικές εγκαταστάσεις του Εθνικού, κοιτάζει κατάματα και από απόσταση αναπνοής τις επιδόσεις των αθλητών στο στάδιο! Κομψό ντεκόρ αστικής τραπεζαρίας, ευρύχωροι καναπέδες και μια αύρα συγκρατημένης πολυτέλειας, η οποία καθόλου δεν χρεώνεται στο μενού με τις ταπεινότατες τις τιμές του.
Μπορείς να έρθεις από το πρωί για καφέ και κάτι ανεπίσημα νόστιμο, όπως οι ποικιλίες -αγαπημένος νοσταλγικός όρος- με αλλαντικά, θαλασσινά ή τυριά. Η θεσσαλική καταγωγή του ιδιοκτήτη μεταφράζεται σε σπιτικές πίτες που έρχονται κατευθείαν από την Καρδίτσα, όπως και το πολύ νόστιμο λουκάνικο, που ψήνεται στο φούρνο με πατάτες αρωματισμένες με θυμάρι. Το φαγητό κοιτάζει με ένα ελαφρώς ανανεωτικό κλείσιμο ματιού την παράδοση κι έχει να σου πει ότι το τρυφερό γιουβετσάκι ταιριάζει θαύμα με τα στριφτούδια και ολίγη λιαστή ντομάτα. Τα παραδοσιακά κρητικά σιουφιχτά μακαρόνια μεταμορφώνονται σε μια απολύτως σύγχρονη μακαρονάδα με μασκαρπόνε και σπανάκι, ενώ τα θαλασσινά γίνονται μια ενδιαφέρουσα παστιτσάδα για να ξεφύγουμε και λίγο από την ανούσια επανάληψη της αστακομακαρονάδας Ατλαντικού. Στο τέλος, μην παραλείψετε να τιμήσετε τα γλυκά κουταλιού που φτιάχνονται ανάλογα με την εποχή τους -το συκαλάκι ήταν θαύμα- καθώς και την καρδιτσιώτικη γαλατόπιτα.
Αγροτέρα
Βασ. Ολγας 6, Ζάππειο
210-92.20.208, 6936551795
Τιμή: Περίπου 15 - 20 ευρώ.
Τι να παραγγείλεις: 
Χορτόπιτα και τυρόπιτα, αλλά και λουκάνικο από την Καρδίτσα, χοντροκομμένες τηγανητές με τη φλούδα τους πατάτες, σαλάτα με ζεστή γραβιέρα Κρήτης μαριναρισμένη σε μπαλσάμικο, κρητικά σιουφιχτά μακαρόνια με μασκαρπόνε, μοσχαράκι γιουβέτσι με στριφτούδι, κοτόπουλο με χυλοπίτες, σπιτικά γλυκά κουταλιού και γαλατόπιτα από την Καρδίτσα.

JK: H ελληνική γεύση της πλατείας



Tο όνομα έχει ήδη δημιουργήσει...αμερικανικούς συνειρμούς και μια ξενική προδιάθεση στο μυαλό σου.
Αλλωστε, πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι πρόκειται περί υπερατλαντικής αλυσίδας. Μπαίνοντας, ωστόσο, πέρα από το σοβαρό, στιβαρό, στυλάτο ντεκόρ, που λάμπει σαν ηλιοβασίλεμα κάτω από το φως του εντυπωσιακού πολυέλαιου, θα βρεθείς χαμένος -εκτός από εντυπωσιασμένος- στους διαδρόμους της ελληνικής Βουλής και των πάνελ των ειδήσεων. Σαν να παίζουν μπροστά σου όλα μαζί τα δελτία, μόνο που δημοσιογράφοι, πανελίστες και βουλευτές στο βλέμμα τους φιλοξενούν μια χαλαρότητα, την αισιοδοξία των καλών μόνο ειδήσεων... Στο κάτω επίπεδο επικρατεί ο θορυβώδης απόηχος της παρεΐστικης διάθεσης, ποτήρια που αλλάζουν τραπέζια, όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και κάτι καυτό έχουν να σχολιάσουν από το βίο και την πολιτεία των τελευταίων... γεγονότων.
Στον επάνω όροφο, οι τόνοι χαμηλώνουν γύρω από πιο πριβέ συζητήσεις. Και πάνω που πήγα να νιώσω λίγο αμήχανα, ως μοναδική μη εκπρόσωπος του πολιτικού τοπίου της χώρας, το ευγενέστατο προσωπικό με έβαλε αυτομάτως στη «σαν στο σπίτι μου» ατμόσφαιρα με ένα ποτήρι σπιτικό κόκκινο κρασί, παραγωγής του JK (Γιάννη Κολοκυθά) επιχειρηματία και ιδιοκτήτη, που ακολούθησε στο καλωσόρισμα, φέρνοντάς μου τα εξαιρετικά τυριά της οικογενειακής του παραγωγής. Σπιτικό το φύλλο της πίτας, πρόβειο γιαούρτι, βιολογικά κρέατα τρελής νοστιμιάς από την ορεινή Ναυπακτία (ιδιαίτερη πατρίδα του αφεντικού) 21 γλυκά κουταλιού όλα φτιαγμένα από τα χεράκια της αδελφής του...
Tο JK λατρεύει την πρώτη, σωστή ύλη της παράδοσης, την οποία ο chef Χρήστος Αθανασιάδης θα σου σερβίρει άλλοτε στην οικεία παραδοσιακή μορφή της, και άλλοτε στην πιο κοσμοπολίτικη, πιο μοντέρνα εκδοχή της. Στο μεσημεριανό πρωταγωνιστούν τα μαγειρευτά ημέρας -από γίγαντες μέχρι βιολογικό κότσι με μέλι. Το βράδυ, ο γύρος του κόσμου σε πολλά πιάτα, με μια ιδιαίτερη μνεία στο ειδικό βιολογικό και θερμιδομετρημένο μενού για όσους διάγουν φάση μεταχριστουγεννιάτικης δίαιτας.
JK
Φιλικής Εταιρείας 19 - 20, πλ. Κολωνακίου
210-36.44.874
Τιμή: περίπου 30 €
Τι να παραγγείλω: BEλληνικά τυριά, πρασόπιτα με φοντίνα, σαλάτα με κατσικίσιο τυρί και μανιτάρια πορτομπέλο, κοκκινιστό με βιολογικό μοσχάρι, βιολογική μπριζόλα με τηγανητές πατάτες, ριζότο με γαρίδες και αφρό αστακού, σολομός σε σάλτσα σαμπάνιας με τραχανά ολικής αλέσεως, πρόβειο γιαούρτι με γλυκά κουταλιού, μπανόφι

Η Αστοιβή της νοσταλγίας


Σπάνια είναι τα μέρη που μπορούν ακόμη να σου δημιουργήσουν αυτήν την απροσποίητη αίσθηση νοσταλγίας, το διακτινισμό σε μνήμες ξεχασμένες, ένα ταξίδι που δεν οφείλεται ούτε στο ταλέντο κάποιου διακοσμητή ούτε στη διάθεση του επιχειρηματία να αγγίξει σώνει και ντε το συναισθηματικό σου υποσυνείδητο. Η εντύπωση ξεκινά ήδη από την τεράστια πλατεία του Μεταξουργείου, μια πλατεία μοναξιάς και απόλυτης σιωπής που δεν ξέρεις σε ποιο χωροχρόνο να την κατατάξεις, λίγο σαν να περπατάς σε πίνακα του Ντε Κίρικο.
Η στενή πόρτα θα σε οδηγήσει κατ' ευθείαν σε ένα θεατρικό σκηνικό, με τίποτα δεν θα μπορέσεις να την κατατάξεις σε ένα σύγχρονο Τώρα. Μια μικρή εσωτερική αυλή κι ολόγυρα δωμάτια, σε δύο ορόφους. Μέσα σου ξετυλίγεις όλο το ταινιολόγιο του ελληνικού κινηματογράφου, σίγουρος πως αυτό το τοπίο το έχεις ήδη αγαπήσει από κάποια ταινία. Ηταν με την Κοντού και τον Αντωνάκη της ή μήπως με τη Βασιλειάδου και τα παντρολογήματά της;
Η οικοδέσποινα Λέτα με ενημερώνει ότι σ' αυτό το σπίτι γεννήθηκε η Μαρίκα Κοτοπούλη, κι όσο να 'ναι νιώθω άλλη μια συγκίνηση να με συνεπαίρνει. Από τις ανοιχτές πόρτες με τον υποβλητικό φωτισμό θαρρείς κι από στιγμή σε στιγμή θα προβάλλουν όλοι οι ήρωες των ταινιών, αλλά κι άλλοι ήρωες ανώνυμοι, οι μεροκαματιάρηδες της φτωχής Ελλάδας, οι νοικοκυρές με τα τσεμπέρια να απλώσουν τις μπουγάδες.
Βγαίνει ωστόσο μια γαλήνια μουσική με έντονο ήθος, βγαίνει η ευγενέστατη Φαίη που θα σε οδηγήσει στο τραπέζι σου. Η Αστοιβή είναι διάσημη για τα κεφάτα live της με τους εξαιρετικούς μουσικούς της ορχήστρας του Σταύρου Ξαρχάκου. Ωστόσο, κι εκτός βεγγέρας, θα περάσεις μια γλυκιά βραδιά είτε στο μπαρ είτε παρέα με τις νοστιμιές του Μάριο Στεφάνοβ. Κουζίνα μεσογειακή, τίμια, χορταστική, πιάτα που καταλαβαίνεις το νόημά τους τόσο στην ανάγνωση όσο και στη ζεστασιά τους.
Αστοιβή
Γιατράκου 10, πλ. Μεταξουργείου
210-52.22.696
Τι να παραγγείλω: 
Mαριναρισμένα λαχανικά, πιτάκια με τρεις γεύσεις, σολομό gravlax, σαλάτα ρόκα με ξινομυζήθρα, φαρφάλες με μανιτάρια, κουνέλι με πράσο, μπιφτέκι με σος μπάρμπεκιου, μοσχαρίσια γάλακτος, μπράουνι με καυτή σοκολάτα.
Kitchen bar : Στην Ντίσνεϊλαντ της Μαρίνας Ζέας



Οποτε θέλω να φτιάξω το κέφι του γιου μου, του τάζω τον twin tower του Kitchen bar. Οπερ μεθερμηνευόμενον, σημαίνει διώροφο μπέργκερ, με τσένταρ και λαχανικά και ένα βουνό, αληθινές, τραγανές πατατούλες. Τα παιδιά, βλέπετε, έχουν μια έφεση σε ό,τι φωνάζει Αμερική και πλούσιες θερμίδες από μακριά, και όχι μόνο. Kitchen bar σημαίνει κάτι σαν την Ντίσνεϊλαντ του Αθηναίου, το μέρος που θα σας κάνει να νιώσετε ότι ζείτε σε πόλη μητροπολιτική, αλλιώς δεν εξηγείται που ένα μαγαζί από μόνο του μπορεί ανά πάσα στιγμή της ημέρας να φιλοξενεί μερικές χιλιάδες κόσμο.
Χαρούμενες μουσικές, μπαρ ισόγεια, μπαρ ανώγεια, μπαρ καλοκαιρινά και μπαρ δίπλα σε τζάκια και σε βιβλιοθήκες, σαλονάκια με θέα στα κότερα, σαλονάκια με θέα στο γαλάζιο του Σαρωνικού, εστιατόρια πάνω, εστιατόρια κάτω, δεξιά και αριστερά και σε όλα τα επίπεδα, μοναχικές αίθουσες να μαζέψετε τους φίλους σας και τραπεζάκια έξω στην εξοχή, το νέο Kitchen bar κατέβηκε στη Μαρίνα Ζέας. Κόσμος όλων των ηλικών, πιτσιρίκια με μαμάδες, μαμάδες με τις φίλες τους, φίλες με την παρέα τους, παρέες όλων των τύπων και όλων των ειδών, ερωτευμένοι χαμένοι στη ρομαντική θέα, επιχειρηματίες και φοιτητές, φοιτητές με τους γονείς τους, και ο κύριος που απέναντι έχει παρκάρει το κότερο-ουρανοξύστη. Μαγική συνταγή που τιμά όλα τα γούστα και όλες τις ώρες και μια βόλτα από τον κόσμο των σνακς, του Μεξικού, της Μεσογείου, της Ιταλίας και της Ελλάδας, νόστιμη και φρέσκια, χωρίς την πλαστική αίσθηση των μεγάλων ξενόφερτων αλυσίδων. Το καινούργιο Kitchen πήγε τη βόλτα ένα βήμα παραπέρα, στον γκουρμέ πλανήτη του Χρήστου Τζιέρα. Ενα λίγο πιο φαντασιακό μενού, ευχάριστα καλοδεχούμενο για τέτοιο χώρο, και εννιά μόλις πιάτα που μιλούν τη γήινη και απολύτως κατανοητή γλώσσα ενός κρητικού ντάκου, ενός ριζότο με καραβίδες ή μιας μακαρονάδας με κιμά και εσπεριδοειδή.
Kitchen bar
Μαρίνα Ζέας
210-45.22.338
Τι να παραγγείλειςΨητά λαχανικά στη λαδόκολλα, ριζότο, πατάτες τηγανισμένες σε ελαιόλαδο σε πολλές παραλλαγές, στραπατσάδα, burgers, τα μπιφτεκάκια της Αναστασούλας, κότσι αρνιού με πορτοκάλι και πουρέ, Αδανα κεμπάπ, πάβλοβα, μους λεμονιού με μαρέγκα.
Poco a Poco: Λίγο, μόνο στο όνομα



Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος είναι ο άνθρωπος της μυκονιάτικης Βεγγέρας. Κύριος από τους παλιούς, εκείνους που ήξεραν τη σωστή χρήση ενός γυναικείου κομπλιμέντου, μαζί με τη σωστή χρήση της παλιάς, γοητευτικής ελληνικής γλώσσας. Πίσω του ξεκουράζονται αναρίθμητες τρελές μυκονιάτικες νύχτες άφθονου γκλίτερ και αναμνήσεις για να γεμίσουν αρκετά βιβλία με δόσεις νοσταλγίας, από τότε που το νησί ήταν κάτι άλλο από το σημερινό ολοκαύτωμα. Το τελευταίο του ταξίδι, έπειτα από δεκαετίες περιήγησης στη χώρα της διασκέδασης, είναι το πιο κοντινό, στην καρδιά της Λουκιανού, και το πιο ήρεμο.
Σαν λιμάνι, στις διαστάσεις σπιτικής τραπεζαρίας, καθόλου τυχαίο αφού κατεβαίνοντας τα δυο σκαλιά κάτω από τη γη, τίποτα πια δεν θα σου θυμίσει μαγαζί. Εκτός κι αν προτιμήσεις το απρόσωπο της περαντζάδας και τα τραπεζάκια έξω, θα νιώσεις κι εσύ κομμάτι αυτής της οικειότητας, αφού τα όρια των τραπεζιών είναι ζήτημα δυσεπίλυτο, κι όλοι εδώ έχουν διάθεση για κουβέντα. Καταπληκτική τζαζ, ευγενική προσφορά των θαμώνων, και σπιτικό φαγητό χωρίς πολλούς τύπους, καθένας με το πιάτο του στο χέρι.
Η νεότατη Νόη, που έχει μαθητεύσει στη γεύση του θεσσαλονικιώτικου Ολυμπος - Νάουσα, θα σας θυμίσει πιάτα ξεχασμένα κάπου στη δεκαετία του '70, όπως το κοτόπουλο μιλανέζα, κι εκείνη την αλλιώτικη πεντανόστιμη γεύση των λαχανοντολμάδων. Το χιτ, η μακαρονάδα με κιμά και φρέσκια ντομάτα, ωραιότατα σουτζουκάκια και μοσχαράκι με μαϊντανό. Εντελώς σπιτικό φαγητό σε ανάλογη εμφάνιση, και σε τιμές που έχουμε ξεσυνηθίσει. Πολύ με συγκίνησε η ποικιλία της μπίρας, όπως παλιά, με λιγάκι από όλα τα πιάτα του μενού.
Κυρίως, όμως, το Poco a Poco, είναι αυτή η αίσθηση του στεκιού, το μέρος-αναφορά όπου θα συναντήσετε τους γνωστούς, η χαλαρή διάθεση που κάπου αφήσαμε πίσω μας στη ζωή των αυξημένων απαιτήσεων, που δεν ευνοεί τις απροσχεδίαστες συνευρέσεις.
Poco a Poco
Λουκιανού 13
210-72.22.844
Aνοιχτό από το πρωί μέχρι το βράδυ, κάθε μέρα εκτός Δευτέρας.
Τι να παραγγείλεις: 
Μακαρόνια με κιμά, κοτόπουλο μιλανέζα, λαχανοντολμάδες, σουτζουκάκια, χιουνκάρ, σπιτικές χυλοπίτες με ντομάτα και βασιλικό, ψαρονέφρι με δαμάσκηνα, ραβανί.







0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)